Even opfrissen....(NB met dank aan Wikipedia)

1963 introduceert Philips de eerste compact cassettespeler op de consumentenmarkt. De compact cassettespeler is een apparaat voor het afspelen van compact cassettes of muziek- cassettes, een wisbare magnetische tape in een kunststofbehuizing, waarop muziek kan worden opgenomen en afgespeeld. De muziekcassette was in de jaren zeventig en tachtig van de twintigste eeuw de meest populaire geluidsdrager voor het kopiëren en afspelen van muziek. Naast de wisbare muziekcassettes werden er ook muziekalbums en luisterboeken op niet-wisbare cassettes uitgebracht. Als opnamemedium is de compactcassette verdrongen door de beschrijfbare CD en in mindere mate door de Minidisc Philips ontwikkelde als opvolger nog wel de Digitale Compact Cassette (DCC), die echter geen succes werd.

Ontwikkeling

De eerste cassetterecorders waren mono en geluidstechnisch meer voor spraak dan muziek geschikt. Verbeteringen in mechanische stabiliteit, elektronica, betere bandsoorten en ruisonderdrukking zorgen later voor hifi-stereogeluid dat bij een goed afgeregeld deck gehoormatig niet of amper van bijvoorbeeld CD-geluid te onderscheiden is. Er kwamen dubbele cassettedecks op de markt zodat gemakkelijk een kopie gemaakt kon worden. Door tijdens het kopiëren de bandloopsnelheid van beide decks van het dubbeldeck gelijk te verhogen kon sneller dan in "echte tijd" een bandje gekopieerd worden. Dit proces ging echter wel met enig verlies van kwaliteit gepaard. Door 'auto-reverse' (automatisch omkeren) hoefde de audiocassette niet omgekeerd te worden, maar kon het cassettedeck zelf op de andere kant verder gaan. Daarvoor bestaan twee manieren: ofwel de opname/weergave-kop werd omgedraaid, ofwel de opname/weergave-kop bestaat uit vier sporen.
Bij 'quick auto-reverse' kan het cassettedeck op de andere kant verder gaan, zonder het einde van de band af te wachten. Er wordt omgeschakeld, zodra een infrarood detector het transparante laatste deel van de band herkent. Meestal duurt het transparante deel 3 à 4 seconden, maar dan kan met deze methode tot minder dan een seconde worden teruggebracht.Bij de meeste cassettedecks moet de bandsoort van de muziekcassette gekozen worden (Ferro, Chroom of Metal). Bij sommige cassettedesks wordt dat echter automatisch gedetecteerd.

Hoewel er anno 2008 nauwelijks meer cassettedecks gemaakt worden, zullen ze voorlopig nog wel in veel huishoudens blijven staan. Vooral om "oude bandjes" af te spelen, en om bandjes op te nemen voor oudere autoradio's met een cassettespeler, die nog relatief veel voorkomen.

Kwaliteit

Om de geluidskwaliteit optimaal te maken zijn er verschillende verbeteringen gemaakt. Naast een constantere bandsnelheid, betere opname/weergave-koppen, zijn er ook elektronische mogelijkheden voor een hogere geluidskwaliteit, daarvan is 'Dolby' de meest bekende. Dolby is een ruisonderdrukkingssysteem. Gangbaar zijn:

• Dolby B (het meest gebruikt)
• Dolby C
• Dolby S (Alleen op kwaliteits decks)
• DBX (minder gangbaar, meer op Spoelendeck met apparte dbx unit)
• DNL (alleen op Philips decks toegepast)

HX PRO

"HX PRO" staat voor "Headroom Extension" en is een elektronische regeling van het hoogfrequent voormagnetisatie signaal (Engels: bias), wat enkel gebruikt wordt bij het opnemen.
De opname/weergave kop krijgt tijdens het opnemen niet alleen het audio signaal, maar ook een hoogfrequent voormagnetisatie signaal. Dat signaal wordt vaak afgeleid van het signaal van de wiskop. De sterkte van dat hoogfrequent signaal heeft meestal een vaste waarde. Bij "HX PRO" wordt dat hoogfrequent signaal wat afgezwakt bij luide audiopassages. Op die manier ontstaat er minder vervorming bij harde geluiden, en kan er ook een sterker audio-signaal op de band gezet worden. Deze methode werd door Bang & Olufsen bedacht en aan Dolby in licentie gegeven, die het "Dolby HX-Pro" noemde.

Gedurende de jaren werden verschillende magnetische materialen ontwikkeld met steeds betere karakteristieken. Gebruik van deze materialen maakte de geluidskwaliteit van opnamen steeds beter. Er zijn vier typen opnamemateriaal gebruikt voor muziekcassettes:

Tabel 1: Overzicht Cassette's

Het cassettedeck moet juist worden ingesteld op het type band dat men gebruikt (de laatste jaren kan dit automatisch door uitsparingen in de behuizing, waardoor het deck detecteert welke type band erin zit), zodat de juiste voormagnetisatie bij de opname (bias) en afspeelfilters (equalizer) ingesteld kunnen worden voor een zo correct mogelijke opname (qua dynamisch bereik, en minst mogelijke ruis en vervorming). Sommige cassettedecks beschikken over een fijnregeling voor de voormagnetisatie, de zogenaamde bias adjust, waarmee exact de voor een bepaald merk of type cassetteband benodigde voormagnetisatie kan worden ingesteld.

Ook kon door nieuwe materialen de band steeds dunner worden gemaakt, waardoor steeds langere banden in dezelfde cassette pasten. Naast 2x30 minuten (C60, 30 minuten voor de A-zijde en 30 minuten voor de B-zijde) werden ook 2x45 (C90, de meest gangbare), 2x50 (C100) en 2x60 (C120) minuten-cassettes verkocht. Er is een korte tijd een C46-cassette verkocht met 2x23 minuten opnameduur, dit komt overeen met de gemiddelde speelduur per elpee kant en een C74-cassette, waar de maximale speelduur van een cd op past.

Midden jaren 70 tot midden jaren 80 stond het niveau van het cassette-deck wel op zijn hoogst. Vooral bij hifi liefhebbers was een goed cassettedeck zeer geliefd, het was makkelijker dan een "spoelendeck" en de kwaliteit (van een goed cassettedeck dan wel) was bijna gelijkwaardig met dat van een spoelendeck. Ook werden de cassette bandjes steeds goedkoper en kon men gemakkelijk de muziek collectie uitbreiden door veel op te nemen.

Zelf heb ik nooit zo heel veel gebruik gemaakt van een cassettedeck, het meeste had ik op platen en Cd's. Wel heb ik een aantal prachtige vintage cassettedecks in de verzameling.

  <----  snel naar Akai cassettedeck's

  <----  snel naar Philips/Erres cassettedeck's

  <---- snel naar Pioneer cassettedeck's