Een stukje geschiedenis...

Eind 1982 brengen Sony, Philips en Hitachi de eerste cd-spelers op de Japanse markt. Deze gebeurtenis wordt ook wel de "Big Bang" van de digitale revolutie genoemd.

Kort daarna volgt de introductie in Europa (eind 1982) en de VS (begin 1983). De productie van de Philips cd-spelers vindt plaats in het Belgische Hasselt. Om de strijd met Sony niet te verliezen wordt in de eerste modellen gebruik gemaakt van een Sony chipset. De latere Philips modellen beschikken over een eigen "Philips brein".

PHILIPS

Philips eerste CD speler op zowel de Japanse als de Nederlandse markt. In de VS uitgebracht als de Marantz CD 63. Hetzelfde model is ook als Grundig CD30 op de Europese markt gezet. De CD 100 was geheel in metaal uitgevoerd en met een gewicht van 5 kg zeer solide. De CD-100 is een 14 bit speler, zijn opvolger, de CD 101 eveneens.

Na het succes van de CD-100 en CD-101 breidde het Philips arsenaal zich snel uit. In Hasselt (Belgie) werden de  meeste modellen geproduceerd voor de (hoofdzakelijk) Europese markt.

CD 100		CD 101

CD 101 (1983)

foto rechts:

"swingarm" van het loopwerk van de CD 101.

Dit loopwerk (CDM-0 en later CDM-1) is in vele spelers gebruikt en is met zijn glazen laser bijna niet stuk te krijgen.  

Beide spelers zijn vlak naar elkaar op de Nederlandse markt verschenen. De toenmalige prijs lag rond de 2000 gulden. Na deze spelers volgden de modellen elkaar in rap tempo op.

De CD 100 en CD 101 hebben zich inmiddels bewezen als klassiekertjes. In gave werkende staat zijn ze voor verzamelaars zeer waardevol. Zelf heb ik de CD 100 en CD 101 in mooie werkende staat. De spelers hebben een warme, bijna "analoge" klank. Natuurlijk zijn de specificaties van toen niet meer te vergelijken met die van een CD speler van tegenwoordig maar liefhebbers van analoog geluid zouden de CD 100 echt eens moeten beluisteren.

De introductie van de eerste philips modellen waren in Nederland een groot succes, al stonden nog velen sceptisch tegenover de CD. Platen waren er immers al jaren en niemand stond er op te wachten zijn hele collectie te vervangen. Bovendien moest de CD zich eerst maar eens bewijzen! Ook de platenindustrie wachtte af wat de consument ging doen. Maar de CD won snel terrein en de plaat verdween naar de achtergrond.